Oyuncu kargalar bizi şaşırtmaya devam ediyor

Hayvanların abartılı davranışları bizi her zaman şaşırtır. Ama oyuncu kargalar bizi şaşırtmaya devam ediyor.

Hayvanların abartılı davranışları bizi her zaman şaşırtır. Ama oyuncu kargalar bizi şaşırtmaya devam ediyor.

Ancak John N. Marzluff ve Tony Angell tarafından yazılan "Gifts of the Crow" (Karganın Hediyeleri) isimli kitap, hayal gücü en zengin kişiyi bile hayrete düşürebilir. Yazarlar, "Japonya'nın kuzeyindeki Kinkazan Adası'nda, orman kargaları geyiğin dışkısını alarak onları geyiğin kulaklarına sokuşturuyor" diye yazdı. Kitabın arkasındaki notları kontrol ettim ve bu bilginin Japonca yazılmış bir başka kitaptan alıntılandığını fark ettim. Bu yüzden bu şaşırtıcı iddia hakkında daha fazla bilgi veremem ama Washington Üniversitesi'nden Doktor Marzluff ve bir sanatçı ve kuş gözlemcisi olan Angell, kargaların bunu eğlence olsun diye yaptığını düşünüyor. Geyik dışkıları, kargaların hünerlerini sergilediği şeylerden sadece biri. Yazarların asıl işaret ettikleri nokta, kargaların insanların doğayla kurmak istedikleri kısa ömürlü ve derin bağı sağlama şekli. Yazarlar bu bağlamda şaşırtıcı iddialarda bulunuyor. Tarif ettikleri davranışların büyük bir bölümü (kargaların kahve ve bira içmesi, ıslık çalarak köpekleri yanlarına çağırması ve kendilerini besleyen insanlara hediyeler vermesi) kişisel beyanlara dayanıyor. Yazarlar, "Vahşi bir hayvanda dilin varlığını keşfetmek çok da şaşırtıcı olmaz. Bilim insanları olarak hayvanların tepkilerini, seslerindeki farklılıklarla eşleştirmede daha yetenekli hale geldikçe, bilişsel becerilerini kullanan kuşlarda ve memelilerde insanoğluna rakip olacak diller keşfedebiliriz" diye yazdı. Buna katılmıyorum: vahşi hayvanlarda bizimkine rakip olacak bir dil yeteneği keşfetmek, bilimsel açıdan çok büyük bir sürpriz olurdu. "Bird Sense: What' It's Lide to Be a Bird" (Kuş Mantığı: Kuş Olmak Nasıl Bir Şey) isimli bir diğer kitap, bilimsel verilerden şaşmıyor ancak yazarı İngiltere'deki Sheffield Üniversitesi'nden Tim R. Birkhead de şaşırtıcı iddialar ortaya atıyor. Örneğin Birkhead, "Kulağınızı bir toprak solucanının yuvasına dayarsanız, zaman zaman kurdun toprağa sürttüğü küçük kıllarının sesini duyabilirsiniz" diyor. Birkhead bu bilgiyi, kızılgerdanların işitme duyularıyla kurtları bulabildiğini gösteren çalışmalar eşliğinde veriyor. Birkhead, manyetik duyular gibi kuşların çok sayıda duyusuyla ilgili ilginç bulgular sunuyor. Kuşlar tek gözleri kapalı ve beyinlerinin yarısı uyku halindeyken yönlerini bulabiliyor. Birkhead, her şeye rağmen bilimin kuş olmanın nasıl bir şey olduğunu açıklamayacağını söylüyor. Ancak kuşların ne gördüğü, ne duyduğu, ne hissettiği ve ne düşündüğünü anlamaya dair girişimler, elbette yabana atılamayacak cinsten. Kitapların her ikisi de, kuşlara bir övgü niteliğinde. Ancak ikisi de kuşların insanları en çok cezbeden niteliği olan uçma yeteneklerine fazla önem vermiyor. THE NEW YORK TIMES