ONLAR ACIYI KABULLENDİ

New York Times - GINA KOLATA
Acının Sınırlarını Zorlarken...Atletler gelişirken acı çekiyor ama bunu kabul etmeyi öğreniyor. İşte atletlerin hayatı...

Profesyonel sporcuların sırlarından biri imkânsız olarak görülen bir performans seviyesini sürekli tutturabilmektir. Cevap bekleyen soru ise bu performansı nasıl gösterdikleri. Kendinizi tüm vücudunuzu zorlayacak bir şekilde koşu, bisiklet sürme, yüzme veya başka bir sporu yapmak konusunda eğitebilir misiniz?

Belki de profesyonel sporcuları seçkin yapan doğuştan gelen bir özellik var. Bu soruyu inceleyen spor doktorları, en iyi performansı nasıl çıkarabilecekleri bilmeleri durumunda, birçok insanın sporda çok daha başarılı olabileceğini söylüyor. Güney Afrika Spor Bil imleri Enstitüsü'nden Spor Doktoru Jeroen Swart, "Kesinlikle" diyor.

Aynı zamanda egzersiz fizyoloğu ve dağ bisikleti şampiyonu olan Swart, "Bazıları profesyonel sporcuların pek zorlanmadığını düşünüyor" diyor. Bu çok hatalı bir düşünce. Sporcular kendilerini geliştirdikçe, daha hızlanıp kendi rekorlarını kırdıkça, "daha kolay olmuyor" diyor Swart. "Acı azalmıyor. Sadece bu acıyı kabul ederek performansı geliştirebilirsiniz" diye ekliyor. İşin püf noktalarından bir tanesi, yarışmadan önce parkuru denemek.

Swart yaptığı bir araştırmada, profesyonel bisikletçilere 40 kilometrelik bir parkurda kendilerini olabildiği kadar zorlamalarını söyledi. Bisikletçiler idmanın her aşamasında kendilerini zorladıklarını düşünse de, parkuru tanıdıkça daha hızlı gitmeye başladılar.

Araştırmanın bir sonraki aşamasında ise Swart bisikletçilerden yine tüm güçlerini kullanarak parkurda gitmelerini istedi ancak ne kadar ilerledikleri veya ne kadar daha gitmeleri gerektiği bilgilerini onlardan sakladı. Bu aşamada bisikletçiler bilinçaltında kendilerini tutup enerjilerini daha sonraya saklamaya çalıştı. Profesyonel atletler bu yüzden önceden parkuru inceleyip idman yapar.

Bu yüzden Lance Armstrong, Fransa Bisiklet Turu'nun zor l'Alpe d'Huez etabı için tekrar tekrar dağa çıkarak antrenman yapıyordu. Swart, "Hızınızı tam olarak nasıl ayarlayacağınızı öğreniyorsunuz" diyor. Indiana Üniversitesi'nden Spor Psikoloğu John S. Raglin, yarış sırasında bir başka performans arttırıcı unsurun, koşma eylemine ya da bisiklet sürmeye veya yaptığınız spora ciddi bir şekilde yoğunlaşmak olduğunu söylüyor.

Üniversiteli koşucular arasında yapılan araştırmalarda, çok başarılı olmayan atletlerin yapacakları şeye yoğunlaşmadığı ve dikkatlerini dağıtmak için koşmanın dışında başka şeyler düşündükleri ortaya çıktı. Raglin, "Dikkatin dağılması bazen koşucuların hızlarını arttırmasına neden olabiliyor. Çünkü o zaman acıyı ve sarf ettikleri enerjiyi düşünmüyorlar" diyor.

"Ancak bu durumda karşılarına psikolojik bir bariyer çıkar ve bu da onları yavaşlamaya zorlar. Yarıştaki performansları istikrarsız ve verimsiz olur." Raglin, yoğunlaşmak zor bir şey olduğunu için çoğu sporcunun bunu tercih etmediğini belirtiyor.

Swart, bunun bisikletçilerde de görüldüğünü söylüyor. "Bizim hipotezimize göre, profesyonel sporcular kendilerini sürekli motive edebiliyor ve çok zorlamayla kötü performans arasındaki dengeyi iyi kuruyorlar" diyor. Bu motivasyonu yakalamak için atletlerin çok yorgun oldukları hissine karşı koymaları ve yavaşlamamaları gerekiyor.

Bunun yerine, performanslarını yükseltmeye odaklanmaları gerekiyor. Swart, bu tekniğin "zihinsel kuvvet" gerektirdiğini ancak bu sayede "yeteneklerinin neredeyse en üst seviyesine çıkabildiklerini" belirtiyor. Swart kendisinin de bunu yaptığını ancak doğru yapabilmek için tecrübe ve pratik gerektiğini söylüyor. Yeni Zelandalı profesyonel koşucu Kim Smith, başarısını tamamen yeteneğe bağlamıyor. "Yetenekli olmalısınız ve acıyı yenme yeteneğine de sahip olmalısınız" diyor.