Kuzeyliler G. Kore'de depresyona giriyor

Güney Kore - Kim Seongcheol, hiçbir zorluğun kendisini ezmesine izin vermedi. Ama Kuzeyliler G. Kore'de depresyona giriyor.

Güney Kore - Kim Seongcheol, hiçbir zorluğun kendisini ezmesine izin vermedi. Ama Kuzeyliler G. Kore'de depresyona giriyor.

Kuzey Kore'de kıtlık baş gösterip ailesi kendisini besleyemediğinde, 8 yaşında evi terk edip birkaç sokak çocuğuyla sokakta dilenmeye başladı. Çin sınırını geçme girişimlerinden ötürü pek çok kez Kuzey Kore ve Çin'in acımasız hapishanelerine atıldı. Nihayet Güney Kore'ye vardığında, sokaklarda kazandığı hayat tecrübesinin bile üstesinden gelemediği bir engelle karşılaştı. Kuzeyden gelenlere uygulanan pozitif ayrımcılık sayesinde bir üniversiteye yerleştirildi. Ancak kuzeyde yaşadığı mahrumiyet, güneyin aşırı rekabetçi eğitim sistemine alışkın olan Güney Koreli sınıf arkadaşlarının çok gerisinde kalmasına neden oldu. Bir yarıyıl okuduktan sonra üniversiteyi bıraktı ve alkolün körüklediği derin bir depresyona girdi. 26 yaşındaki Kim, "Çektiğimiz açlığın hatıralarını aklımdan çıkaramadım" diyor.

DEPRESYONDAN KURTULUN

Kim, güneyin yolunu tutan artan sayıda kuzeyli mülteciden sadece biri. Kaçanların sayısı son 10 yılda yediye katlanarak 23 bine çıktı. Kapitalist Güney'de yaşamaya hazırlamak için devletin açtığı hızlandırılmış kurslar gibi çeşitli entegrasyon girişimleri ise, çelişkili sonuçlar verdi. Pek çok Kuzey Koreliyi Güney Kore'nin yüksek tempolu toplumuna uyum sağlayamamış ya da geri kalmış taşralı kuzen klişesini aşamamış halde bıraktı. Güney Kore'de Kuzeyliler için her alanda uygulanan pozitif ayrımcılık, en iyi üniversitelere girmek için geçilmesi gereken işkence gibi sınavı baypas şansı tanıyor. Ama o bile işe yaramıyor, zira çok sayıda Kuzeyli genç üniversite eğitimini yarıda bırakıyor. Bu da mültecilerin kalıcı bir altsınıf oluşturacakları endişesine yol açıyor. Hükümetin yeni kurduğu Kuzey Koreli Mülteciler Vakfı'nın eğitim uzmanlarından Şin Hyo-suk, "Bu çocuklar, Güney Kore'nin fena halde rekabetçi toplumuyla baş edecek donanıma sahip değil. Geçirdikleri aşırı tecrübeler nedeniyle kimlik sorunları yaşıyorlar" saptaması yapıyor. Güney Kore üniversitelerine kaydolan yaklaşık 500 mülteciye parasız eğitim, barınma ve burs imkanlarının sağlanması, bu zorlukların aşılmasına yetmedi. Ailelerin toplu ya da çocukların anne babasız halde iltica etme vakaları arttıkça da, bu sorunlar daha yüksek sesle dile getirilecek. Yetkililer, zorlukların üniversite aşamasında oluştuğunu belirtiyor. Ülkeye varmalarının ardından ilk-orta-lise eğitimi için özel telafi okullarına gönderilen mülteciler, ilk kez üniversitelerde Güney Koreliler ile aynı sınıfta oturmaya başlıyor. Genellikle Kuzey Kore toplumunun alt katmanlarından gelen ilticacılar, orada en fazla birkaç yıllık ilkokul eğitimi almış oluyor. Eğitim de okuma ve matematikten ziyade siyasi beyin yıkamaya odaklı. Dolayısıyla çocuklukları boyunca akşamları ve hafta sonlarını sınava hazırlık kurslarında geçirmiş Güney Koreli sınıf arkadaşlarını yakalamalarını imkânsız hale getiriyor. Eğitimciler, asıl büyük zorluğun mültecilerin duygusal sorunları olduğuna dikkat çekiyor. Bu çocukların yetersiz beslenme yüzünden bil işsel yetersizl ik çekip çekmediğine dair bir sonuca varmadıklarını belirten Güney Koreli yetkililer, Kuzeylilerin genelde depresyon, öfke ve diğer travma sonrası stres belirtilerini yaşadıklarını vurguluyor. Kuzey Koreli mültecilerin yarısı üniversiteyi bırakırken, Güney Korelilerde bu oran sadece yüzde 4.5. Kim'in okulu bırakmasına yoğun tecrit hissi yol açmış. Kendisinin çektiği travmaları (anne babasını terk etme k ararının v erdiği a cı, c ezaevi kamplarında elektrikli sopalarla şoklanmanın acısı) görece şımarık sınıf arkadaşlarının anlamasına imkân olmadığını anlatıyor. Onların kendisini geceler boyu uyutmayıp ders çalışamayacak kadar yorgun bırakan kâbusların yükünü taşımadıklarını belirtiyor. En kötü kâbusu, en yakın arkadaşının ölümünü tekrar ve tekrar yaşamak. Arkadaşı, kızgın satıcı tarafından tekmelenirken çaldığı pilav topağının boğazına takılması sonucu ölmüştü. Ama bütün bir yılı içerek ve devlet tarafından kirası ödenen dairesinden gündüzleri hiç çıkmayarak geçirdikten sonra Kim, pes etmenin doğasında olmadığına karar vermiş. Yeni bir okula başlamış ve kısmen daha kolay olmasının da etkisiyle bilgisayar bilimlerinden emlak bölümüne geçmiş. "Bu kez başarmak zorundayım. Ama burada ne yaparsam yapayım hep kendime soracağım: Ben neyim, nereye aidim?" diyor mezun olmasına bir yıl kalan Kim. THE NEW YORK TIMES