Kök hücre tedavisi bilimin önüne geçiyor

Doktorlar kök hücre sektörüne şüpheyle yaklaşıyor. Kök hücre tedavisi bilimin önüne geçiyor.

Doktorlar kök hücre sektörüne şüpheyle yaklaşıyor. Kök hücre tedavisi bilimin önüne geçiyor.

Haziran ayında Illinois'den, elinde Rejeneratif Tıp Enstitüsü'ne verilmek üzere düzenlenmiş 13 bin 500 dolarlık bir çekle ulaştı. Üst dudağına ince bir oksijen tüpü yerleştirilmiş olan ordudan emekli hemşire Alejos, 65 yıllık yaşamının 12 yılında amfizemle yaşamış. Doktorlar 130 milyon kök hücre elde edip bunları kötü durumdaki akciğerlerine yerleştirmek için buradaki bir hastanede kalçasından 200 gram yağ aldı. Alejos internet sayesinde Tijuana'daki enstitüden haberdar olmuş. Enstitü, yetişkin kök hücreleri cilt sarkmasından hasar gören omuriliğe kadar her şeye çare olarak lanse ediliyor. Bu iddia başlangıçta son derece mantıklı geliyor. Bilim insanları yağ, kemik i liği ve v ücudun d iğer kısımlarının, kendi kendilerini yenileyebilen olgun hücreler olan kök hücreler içerdiğini keşfetti. Ancak bu hücrelerin nereye yerleştirilirlerse yerleştirilsin kendi lerini yeni leyebi leceği ya da bunun hangi koşullar altında gerçekleşebileceği henüz kanıtlanmadı. Dahası, güvenlikle ilgili sorular da cevaplanmış değil. Ancak bu, kişisel bir mucize için on binlerce doları gözden çıkarabilecek müşteri lere hizmet veren uluslararası bir sektörün yükselişini yavaşlatmadı. Kalp kası rejenerasyonu üzerine çalışmalar yapan Dallas'taki Texas Üniversitesi Southwestern Tıp Merkezi'nden Doktor Hesham Sadek, pazarlama oyunları yüzünden hastaların bilimi dolandırıcılıktan ayırmakta zorlandığını söylüyor. "Bunlar, bu alanın tüm meşruluğunu yıkma potansiyeli taşıyor" diyor. Eğer çok sayıda hasta kök hücre tedavisi deneyip başarısız olursa, halkın bu alanı bir fiyasko olarak görebileceğini söylüyor. Uluslararası Kök Hücre Araştırmaları Vakf ı bilimsel ortamların dışındaki kök hücre kullanımını "hastanın sağlığına, özerkliğine ve bilimsel sürece yönelik bir tehdit" olarak tanımlayan bir açıklama yayınladı. Tijuana'da yetişkin kök hücre tedavisi sunan 20 kadar klinik var. Rejeneratif Tıp Enstitüsü'nün kurucusu Doktor Javier Lopez, Tijuana'da doğup büyümesine rağmen sınırın karşı tarafındaki San Diego'da 30 yıl boyunca, çoğunlukla sağlık yöneticisi olarak çalışmış. Enstitünün kabul edilmiş klinik deney kriterleri dâhilinde faaliyet gösterdiğini söylüyor: Hastalar tedavinin deneysel olduğunu kabul ettiklerine dair bir onay formu imzalıyor. Araştırmalar, ABD Ulusal Tıp Kütüphanesi'ne kaydediliyor. Tedaviye kabul edilebilmek için paradan fazlası gerekli. Protokoller ve prosedürler Hospital Angeles Tijuana'daki kurumsal inceleme kurulu (KİK) tarafından onaylanıyor ve hastanedeki doktorlar tarafından uygulanıyor. Lopez, "Deneyimizin odak noktası ilk günden itibaren güvenlik oldu" diyor. Ancak Minnesota Üniversitesi'nden biyoetik uzmanı Leigh Turner, Rejeneratif Tıp Enst itüsü'nün deneyle tedavi arasındaki çizgiyi bulanıklaştırdığını söylüyor. Turner, enstitünün hasta onay formunun, Amerika'daki yetkili bir inceleme kurulunun kriterlerine uygun olmadığını ve internet sitesindeki hasta yorumlarının, sadece sonuçlara vurgu yaptığını söylüyor. Turner, para ödeyen hastaları incelemenin, deneylerin bilimsel geçerliliğine gölge düşürdüğünü söylüyor. Hastalar, maddi imkânı olanlardan oluşuyor ve ödedikleri para, zaten güçlü olan plasebo etkisini daha da güçlendirebilir. Lopez , Meksika'daki araştırmacıların ABD'de hükümet tarafından verilen araştırma desteğinden mahrum olduğunu, bu yüzden de araştırma kurumlarının hastalardan para almaktan başka çareleri olmadığını söylüyor. Şu anda sunulan yetişkin kök hücre tedavilerinin işe yarayıp yaramadığına dair çok az kanıt var. California Üniversitesi'nden kök hücre araştırmacısı Paul Knoepfler, veri eksikliğinin sinir bozucu olduğunu söylüyor. Harvard Tıp Okulu'nda kan hastalıkları için kök hücreleri araştıran Doktor George Q. Daley, "Kök hücre tedavisinin potansiyeliyle ilgili büyük heyecan duyuyoruz. Kök hücreler vücudunuzda gezinip her şeyi tamir eden mucizevî yaratıklar değildir. İyi niyetli bile olsalar bazı insanların hastaları için en iyi olan şeyi yapmadıklarını görmek çok moral bozucu" diyor. Uygulamadan birkaç gün sonra St. Anne'deki evine geri dönen Alejos, yazın kısa bir zatürree nöbeti geçirdi ama kendini tedaviden öncekine kıyasla daha iyi ya da daha kötü hissetmiyor. Tedavi olmayacağını biliyor. Oksijene olan bağımlılığından sinemaya gidebilecek kadar kurtulmak gibi basit hayaller kuruyor. Alejos, "30 yıl hemşirelik yaptım. Tıp dünyasında mucize diye bir şeyin olmadığını biliyorum" diyor. THE NEW YORK TIMES