Genç çalışanların mesaileri bitmek bilmiyor

Yirmili yaşlarındakiler, yaratıcılık gerektiren işlerde uzun çalışma saatleri ve düşük ücretin yaygın olduğunu öğreniyor.

Yirmili yaşlarındakiler, yaratıcılık gerektiren işlerde uzun çalışma saatleri ve düşük ücretin yaygın olduğunu öğreniyor.

ABD'de yaşanan durgunluk, mezuniyet sonrasında sürekli bir iş bulmayı zorlaştırdı. Elde akıllı telefonla göreve hazır halde beklemeyi ve sürekli twit atarak şirketi temsil etmeyi gerektiren ücretsiz stajlara yüzlerce kişi başvuruyor. 28 yaşındaki New Yorklu kitap tanıtımcısı Casey McIntyre, "Ofiste olmadığımda BlackBerry'mi hep açık tutuyorum. Hiçbir zaman işyerimden gerçekten ayrılmış gibi hissetmiyorum" diyor. Yakın zamanda "22-22-22 özelliğine sahip birini işe almamız gerek" diyen bir medya yöneticisi, yılda 22 bin dolarlık maaş karşılığında günde 22 saat çalışmaya razı, 22 yaşında birini kastediyordu. Neredeyse gün boyu çalışma fikri muhtemelen abartı olsa da, çalışanın yaşı ve maaşı kesinlikle değil. 2011 tarihli bir Pew raporuna göre, 35 yaş altındaki aile reislerinin ortalama net varlığı 1984 ile 2009 yılları arasında yüzde 68 azalarak 3 bin 662 dolara indi. Öte yandan, 65 yaş üstündekilerde bu rakam yüzde 42 artışla 170 bin 494 dolara çıktı. 2011'de ailesiyle yaşayan 25 ila 34 yaşları arasındaki ABD'lilerin sayısı, dört yıl öncesine göre 1.2 milyon kişi daha arttı. Il l inois merkezl i Dalkey Archive Press'in Londra ofisinde görevlendireceği stajyerler için geçenlerde verdiği ilan, genç çalışanlara yöneltilen tuhaf talepleri özetliyordu. "Derhal kovulma" nedenleri arasında "önceden izin almaksızın işe geç gelmek veya erken çıkmak", "geceleri veya hafta sonları ulaşılabilir durumda olmamak" ve "e-postaları zamanında cevaplamamak" vardı. "Stajyerler Ülkesi: Cesur Yeni Ekonomide Hiçbir Şey Kazanmama ve Çok Az Şey Öğrenme Yolları" adlı kitabın 29 yaşındaki yazarı Ross Perlin, "Geleneksel başlangıç düzeyi işler yok oluyor. Bunların yerini stajlar ile burslar ve saygın bir izlenim uyandıran belirsiz unvanları olan, cep harçlığı düzeyinde maaş veren (yani yılda sadece 15 bin dolar kazanabileceğiniz) işler alıyor" diyor. Eskiden en fazla kısa süreli bir iş olan stajlar, genelde yıllar süren bir geçiş törenine dönüştü. Dijital işlerin nasıl tanımlanacağı ve ücretlendirileceği konusu da işi karmaşık hale getiriyor. E-postayı saymıyoruz bile. Perlin, "Twitler veya Facebook mesajları iş sayılır mı?" diye soruyor. Ne gariptir ki, çoğu kez geç saatlerde sosyal medyayı ve e-postaları izleme sorumluluğunu yüklenen 2000'ler kuşağı, bu tür işlerin değerini hafife alıyor olabilir. Perlin'e göre, bunların internette bedava kültür tüketimi yapma alışkanlığı iş hayatlarına da yansıdığı için, bedava öğle yemeği gibi takas veya ayni ödemeyi kabul etmeye daha istekliler. Ayrıca birincil ödeme yöntemleri, "hakiki sermaye" yerine "kültürel sermaye" oluşturmak. 27 yaşındaki Katherine Myers 2008'de üniversiteden mezun olunca bunu keşfetmiş. Aylarca iş arayan Myers, New York'taki bir kablolu kanalda iş geliştirme koordinatörü olarak i şe başlamış. M yers, "Her şeye katlanmaya razıydım. Hiç yemek molası vermedim, işe erken gelip geç çıktım" diyor. Yine de Myers'ın deneyimi, ünlü bir film yapımcısı için çalışan iki arkadaşınınkinden daha iyiymiş. Myers, "Geçen yıl bu arkadaşlardan biri için sürpriz doğum günü partisi düzenledik. Ama patronu bir iş için çağırınca partiye gelemedi. Onu bir yıl göremedik. Sabah 5'te kalkıp gece 1'e kadar çalışıyor ve işte uyukluyordu" diyor. Diğer arkadaşı hukuk okumak için işi bırakmış. Halen CollegeHumor adlı web sitesinde daha üst düzey bir işte çalışan Myers gibi 25 yaşındaki Cathy Pitoun da işine bağlı. Pitoun iki yıl önce California'da film tanıtımı hazırlayan bir şirkette, sosyal güvenceler olmadan saati 10 dolara (ama fazla mesai ücreti alarak), hafta sonları dönüşümlü çalışarak prodüksiyon asistanlığı yapmış. Altı ay sonra "tek bir hata yapınca kovulabildiğiniz" bir pozisyona terfi ettirilip sosyal güvenceyle birlikte saatte 12 dolar almaya başlayan Pitoun, haftada en az 60 saat çalışmış. Şimdi başyönetici asistanı olan Pitoun, uzun vadedeki hedefi olan prodüktörlüğe giden yolun "düzelmeden önce kötüleşeceğini" biliyor. Günde 300 ila 400 kadar e-posta aldığını hesaplayan kitap tanıtımcısı McIntyre, bunların en az yüzde 80'ini yanıtlamaya çalıştığını söylüyor. Turnedeki yazarlarla birlikte seyahatteyken günde 16 saat çalıştığı döneme ek olarak, durmadan yazma gücünü nereden buluyor? İçtiği bol miktarda kahveden. Perlin, "İnsanlar daha çok çalışıyor ve kendilerini tüm varlıklarıyla işe vermek gerektiğine inanıyor. Bu durum işyeri ile ev arasındaki farkı yok ediyor: kimler iş arkadaşı, kimler gerçek arkadaş?" diyor. THE NEW YORK TIMES