Değişen zevkler üreticileri batırdı

Richard Ginori fabrikası yaklaşık 300 yıl boyunca müzeleri ve dünyanın zengin kişi lerinin masalarını süsleyen, el yapımı porselen yemek takımları üretti.

Richard Ginori fabrikası yaklaşık 300 yıl boyunca müzeleri ve dünyanın zengin kişi lerinin masalarını süsleyen, el yapımı porselen yemek takımları üretti.

Ama fabrikanın Ocak'ta iflas ilan etmesinin ardından işsiz kalan 300'ü aşkın işçi için, bu bir teselli kaynağı değil. Geçenlerde sabah vakt i fabrikanın girişinde dolaşan işçiler fabrikanın, her ailenin fabrikayla bir şekilde bağlantılı olduğu Floransa yakınındaki bu kasabanın kalbini oluşturan tesisi koruyabilecek birisi tarafından satın alınmasını umuyordu. Valentina Puggelli adlı çalışan, "Pandaları kurtarmak için yasalar çıkarıldı. Onlar kadar az bulunan bir şeyi kurtarmak istiyoruz" dedi. 1735'te kurulan ve sanayide ve tüketici zevklerindeki devrimlere uzun süre direnen şirketin nasıl iflas ettiği sorusu, büyük tartışmalara konu oluyor. Verilen cevaplar, hem Richard Ginori'nin batışı hakkında hem de artan küresel rekabet ve yerli ekonomideki kriz döneminde küçük ve orta ölçekli İtalyan imalat şirketlerini sarsan güçler hakkında çok şey anlatıyor. Geleneksel yemek düzeniyle beraber üretimi zahmetli, yavaş ve masraflı olan el yapımı porselene yönelik talep de kayboluyor. Şirket sınırlı müşteriye hitap eden "İtalyan malı" etiketli lüks ürünü korumak ile küresel pazardaki daha ucuz zevklere hitap etmek arasında seçim yapmak zorunda kaldı. İkinci seçeneği tercih eden şirket, daha vasat ürünler üretmeye başlayıp daha sıradan ürünlerle rekabete girdi. Ama İtalya'daki yüksek işçi ve vergi maliyetleri şirketi dezavantajlı hale getirdi. Giovanni Nencini adlı çalışan, "Richard Ginori üstün kalitesinden yararlanmalıydı. Biz porselenin Ferrari'siyiz, ama geçen yıllardaki stratejik planlar markanın kalitesini düşürdü" dedi. Ucuz yemek takımlarıyla dolu piyasadaki birçok tarihi marka (Wedgwood, Spode, Rosenthal) aynı şekilde battı. Sektördeki 273 İtalyan seramik üreticisi ile 37 bin çalışanı temsil eden Confindustria Ceramica'ya göre, İtalyanlar şimdi yemek takımlarının yaklaşık yüzde 60'ını Çin'den alıyor. Örgüt Çinlileri İtalyan pazarında imalat maliyetinin altında ürün satıp damping yapmakla suçlayınca, Avrupa Komisyonu bazı Çin sofra eşyalarına yüzde 59'u bulan ithalat vergisi koydu. Uzmanlara göre Richard Ginori'nin eski sahiplerinden bazı larının şirketi düzlüğe çıkarma ve mevcut sanat direktörü Paola Navone gibi birinci sınıf tasarımcılarla çalışma çabalarına rağmen, yatırımlar yetersiz kaldı. Süslemeci Letizia Filippini işçilerin bugünlerde, şirketin yeni sahibi olacak kişinin "aynı şevk ve umudu" getirmesini hayal ettiğini söylüyor. Floransalı Marki Carlo Ginori, porselenin temel hammaddesi olan beyaz k ili ( kaolin) b ulmak i çin Toskana'da geniş araştırmalar yaptıktan s onra 1 735'te i lk fabrikasını açtı. Hızla büyüyen şirket, 1896'da Milanolu Richard Ceramics ile birleşip Richard Ginori adını alana dek aile şirketi olarak kaldı. Şirket o dönemde siparişe göre lüks gemilere sofra takımı ve lüks oteller ile Vatikan'a Sofya eşyaları üretti. 1930'larda şirketin yaklaşık 2 bin çalışanı vardı. Çoğu kişiye göre sonun başlangıcı, fabrikanın 40 yıl önce sırayla onu alan İtalyan şirketler için sıradan bir varlık haline gelmesiydi. Hissedarlar geçen Mayıs'ta, 75 milyon euroluk borç yaratan zararı bitirmeye ve fabrikayı kapatmaya karar verdi. Mahkemenin atadığı tasfiye memurları alıcı olarak, ABD'li yemek takımı ve hediyelik eşya şirketi Lenox ile Romanyalı seramik üreticisi Apulum'un ortak girişimini bulsa da, anlaşma suya düştü. Tasfiye memurları Mayıs ortasına dek, markayı tekrar faaliyete geçirecek bir alıcı bulmak zorunda. Lenox ve Apulum yeni bir teklif vereceklerini açıkladı. Sesto Fiorentino kasabası, fabrikanın kaderini belirlemek için fazla bir şey yapamıyor. Ama Belediye Başkanı Gianni Gianassi ısrarla, fabrikanın kasabada kalması gerektiğini söylüyor. Gianassi, "Yabancı sermayeyi hoş karşılarız, ama fabrikanın mülkiyeti Toskana'da kalmalı" diyor. Bu arada kapıda, Japonya'dan alınan ve henüz teslim edilmeyen siparişlerle ilgili çalışma planını inceleyen 35 yıllık çalışan Mauro Poggiali, 11 bin parça malı üretmek için bir ekibin beş gün çalışması gerektiğini hesaplayıp "Biz becerikliyiz. Bize boşuna Ginori demiyorlar" dedi. THE NEW YORK TIMES