Ölümü beklerken yenilen son yemek

Burada kriz saatlerindeki ruh haline ve toplumun idam cezasıyla ilişkilendirdiği tuhaf ritüellere bir pencere açılıyor. İşte ölümü beklerken yenilen son yemek.

Burada  kriz saatlerindeki ruh haline ve toplumun idam cezasıyla ilişkilendirdiği tuhaf ritüellere bir pencere açılıyor. İşte ölümü beklerken yenilen son yemek.

Bir diğeri, annesinin hapishane mutfağına girerek sevdiği tavuklu mantıdan yapmasını istedi. Başka bir mahkûmsa, gardiyanlara daha önce hiç doğum günü pastası yemediğini söyledi ve ona son istediği yemek olan pizzayla birlikte bir pasta verildi. Bazıları herhangi bir şey ya da özel bir şey istemiyor. Belki bir sigara ve bir bardak gazoz. 1917'de Montana'da idam mahkûmu bir adam, ölümünden birkaç saat önce, "Ağzımda kötü bir tat var. Bir elma istiyorum" dedi. Julia Green "Son Yemek" adındaki on yıldır devam eden projesi için, idam mahkûmlarının hikâyesini, yemek, ölüm ve seçimlerle ilgili diğer yüzlerce hikâyeyle birlikte (konuya uygun bir şekilde tabaklarla) resmetti. Ocak'ta Green'in 500 tabağı, buradaki Sanat Merkezi'nde sergilenmeye başladı. Green, Oregon Devlet Üniversitesi'nde güzel sanatlar doçenti. Green, "Yemekler o kadar kişiseldi ki benim gözümde infaz odasını insancıllaştırdılar" diyor. Yılda 50 tabak boyayan Green, çalıştıkça son yemek seçimini, kriz saatlerindeki ruh haline ve toplumun idam cezasıyla ilişkilendirdiği tuhaf ritüellere bir pencere açtığını gördü. Green, "Yemek benim için hep bir kutlama aracı olmuştur. Bu durum bana bu yüzden, bu zıtlık yüzünden ilginç geldi. Bu bir kutlama yemeği değil" diyor. ABD'de idam edilenlerin sayısı ger geçen yıl azalıyor. 1993'te gerçekleştirilen 98 idama karşılık, 2012'de 43 idam gerçekleştirildi. Green, ABD'de idam cezası uygulandığı sürece resim yapmaya devam etmeyi planlıyor. 1947'de cinayet suçundan elektrikli sandalyeyle idam edilen 15 ve 16 yaşlarındaki iki siyahî gencin tabağı gibi resimlerin bazıları, gazete kupürlerinde tasvir edilen idamlardan ilham almış. Kayıtlar ölmeden önce kızarmış tavuk ve karpuz yediklerini gösteriyor. Çoğu tabak tahmin edilebilir, hatta sıradan yemek seçimlerini gösteriyor. Fakat bazılarının yaptığı gibi hiçbir şey seçmemenin bile bir anlamı var. Virginia'daki hapishane görevlileri, 2009'da burada idam edilen bir adamla ilgili, "Yemek istemedi çünkü idam edilmeyeceğine dair son ana kadar umutluydu. SOn dakikaya kadar telefonun çalmasını bekledi" diyor. Bu adamın tabağında sadece yazı var. Proje kesinlikle kâr amacı gütmese de Green idam cezasından istifade etmekle suçlanıyor. Green'e göre idam cezası uygulamasına karşı çıktığını gizlememesi, tartışmayı hararetlendiriyor. Corvallis'teki Sanat Merkezi'nin Genel Müdürü David Huff, Green'in eserlerinde tüm kusurları ve zaaflarıyla insanlığa dair izler gördüğünü söylüyor. "Onlar hakkında ne düşünürseniz düşünün, onların da birer insan olduğunu kabul etmek zorundasınız. Onlar da pizza, gazoz ya da karides gibi beğendikleri ya da beğenmedikleri şeyler olan gerçek insanlardı" diyor. THE NEW YORK TIMES