Ebeveyn depresyonu görmezden geliniyor

Tedavi edilmeyen depresyon, aileleri mahvedebiliyor.  Ebeveyn depresyonu görmezden geliniyor.

Diğer pek çok aile hekimi gibi, ben de bazen muayene odasının köşelerinde depresyonun gölgesinin süzüldüğünü hissediyorum. Doğum sonrası ağır bir depresyon geçiren bir annenin gölgesi peşimi bırakmıyor. Yıllar önce bir bebeğe gereken özeni göstermiştim ama diğer herkes gibi ben de annenin sıkıntısını gözden kaçırmıştım. Bugünlerde çocuk doktorları,doğum uzmanları ve dâhiliyeciler, daha dikkatli olmaları gerektiklerinin bilincinde. Özellikle doğum sonrası depresyonu araştırmaları, bebeğin doğumundan sonraki ilk aylarda anne ve babaların akıl sağlığının kontrol edilmesinin önemini ortaya çıkardı. Ancak ebeveyn depresyonu pek çok sorunla bağlantılı olabilir; örneğin daha büyük olan çocuklarla. Harvard Tıp Fakültesi'nden Çocuk Psikiyatrı Profesör William Beardslee, "Depresyon kendisiyle beslenen bir hastalıktır. Depresyondaki kişiler, ihtiyaçları olan tedaviyi genelde istemez" diyor. Tıp Enstitüsü ve Ulusal Araştırma Konseyi, 2009'da "Ebeveynde, Ebeveynlikte ve Çocuklarda Depresyon" başlıklı bir rapor yayımladı. Rapor, ebeveyn depresyonunun insanların çocuklarına bakışını nasıl etkilediğine ve çocukların bu durumla ne kadar başa çıkabildiğine dair araştırmaları en kapsamlı biçimde bir araya getiriyor. Raporu yayınlayan komitede bulunan Beardslee, "Her beş Amerikalıdan biri depresyon geçirecek. Fark edilmeyen, tedavi edilmeyen ebeveyn depresyonunun çocuklar için olumsuz sonuçları olabiliyor" diyor.

DEPRESYONLA İLGİLİ HER ŞEYİ ÖĞRENİN

Bu sonuçlar, okulda performans düşüklüğünden sık sık hastanelerin acil bölümlerine gitmeye, akranlarla ilişkilerin bozulmasından ergenlik depresyonuna kadar uzanabilir. Depresyondaki ebeveynler tedavi gördüğünde ve ebeveynlikle ilgili yardım aldıklarında ise tüm ailenin durumunun düzeldiğine dair kanıtlar var. Araştırmaya göre, ebeveyni depresyonda olan çocukların depresyon semptomları ve başka psikiyatrik ve davranışsal sorunlar gösterme riski diğerlerine kıyasla daha fazla. Bu çocukların sık sık yaralanması ve acile kaldırılması daha kuvvetle muhtemel. Eğer çocuğun astım gibi tıbbi bir sorunu varsa, depresyondaki ebeveyn önleyici bakım programını uygulamakta zorluk çekebiliyor. Kronik tıbbi sorunları olan çocukların ebeveynlerinde depresyonun yüksek oranda görülmesi, bunlarla uğraşmanın özellikle de psikolojik açıdan hassas ebeveynlerde stres yarattığının göstergesi. Zira depresyon bir kısır döngünün parçasına dönüşüyor: Aşırı baskı altındaki depresyondaki ebeveyn, karmaşık bir tıbbi programı uygulamakta zorlanıyor ve bu yüzden çocuk sık sık kendini hastanede buluyor ve bu da daha fazla baskı ve stres yaratıyor. Sürekli annelerden kendi tıbbi ve psikiyatrik sorunlarına daha fazla özen göstermelerini istiyorum. Meslektaşlarım, çocuklarını muayeneye getiren depresyondaki ebeveynlerin sinir krizi geçirip ağlamaya başladıklarına dair hikâyeler anlatıyor. Ancak bu insanlar sürekli aileleriyle ilgilendikleri için doktora gitmeye zaman bulamadıklarını söylüyor. Ebeveynde depresyon aranırken ve riskleri tartışılırken, doktorların suçlamada bulunduğu hissiyatının doğabileceğinden endişe ediliyor. Bu durumda ebeveynler kendilerini suçlanmış ve yetersiz hissediyor. Beardslee, "Dünyada yapacağımız son şey anne babaları suçlamak olmalı. Onlara ulaşmalı ve umut sunmalıyız" diyor. THE NEW YORK TIMES  

---