Dayak yiyen bale ayakkabısı

Sahne, "George Balancihne'ın Fındıkkıran Balesi"nin son performansı için sessizce hazırlanırken, gecenin şekerleme perisi, çıtı pıtı ve zarif Tiler Peck, sahnenin arkasında bale pabuçlarına son dakika ayarları yapıyordu.

Sahne, "George Balancihne'ın Fındıkkıran Balesi"nin son performansı için sessizce hazırlanırken, gecenin şekerleme perisi, çıtı pıtı ve zarif Tiler Peck, sahnenin arkasında bale pabuçlarına son dakika ayarları yapıyordu.

Tatlı dilli Peck, "Bale pabuçlarının sesini duymak kadar nefret ettiğim bir şey daha yok. Sanırım bu işin sihrinden bir parça alıp götürüyor" diyor. her gece yaptığı bir ritüel i tekrarlayarak pembe saten pabuçlarını, David H. Koch Tiyatrosundaki briket duvara acımasızca vuruyor. Arka arkaya duvara çarpılan pabuçların çıkardığı Bam! Bam! Bam! sesleri sahne arkasında yankılanıyor, Peck hafifçe nefes vererek, "Mümkün olduğunca sessiz olmak için elimden geleni yapıyorum. Gerçekten yaptığım şey işe yarıyor." diye devam ediyor söze. Peck, o gece şeker erik perisi olarak sergilediği nispeten sessiz performansı için çalıştığı dersler boyunca, iki çift bale pabucu eskitti, dansçıların genelde haftada 10 ila 12 çift eskittikleri New York Şehir Bale'si için bu sıra dışı bir durum değil. Bale ayakkabılarının bir çifti mağazalarda yaklaşık 100 dolar civarında satılıyor. Şehir Bale'si yılda 8 bin 500 çift ayakkabı alıyor, yani ayakkabıya ayrılan yıllık bütçe 650 bin dolar. Çoğu balerin pabuçlarını , neredeyse ayaklarının uzantısı ve insanların parmak ucunda dans etmek için yaratılmış oldukları illüzyonunu oluşturmak için gerekli olan donanımın önemli bir parçası olarak gördüğünden, dans şirketlerinde bütünüyle sıra dışı bir ayakkabı kültürü ortaya çıktı. Şehir Balesi'nin ayakkabı işlemlerinin merkezi , Kock Tiyatrosu'nun bodrum katındaki bir oda. Sıra sıra raflar, henüz plastik ambalajlarının içinde bulunan yeni ayakkabılarla dolu ve burası, dansçıların kendileri için uygun ayakkabıyı bulmalarına yardımcı olan, şirketin bale ayakkabıları danışmanı Dara Faust'un yönetiminde. Şehir balesinin hemen hemen tüm ayakkabıları Londra'daki Freed'den geliyor. Faust, "Sipariş üzerine ve elde yapılıyorlar. Her dansçı kendisine bir kutu ayakkabıyı elleriyle yapan bir ayakkabıcı seçiyor." diyor. Dansçılar sadece kendi ayakkabılarının boy ve genişliğini seçmiyor, ayakkabının her bir parçasının boyutlarını da seçiyor. Ve tabi, ayakkabıcılarına ciddi anlamda bağlanıyorlar. Fakat el yapımı ayakkabılar bile her dansçı tarafından ihtiyaca göre yeniden ayarlanıyor. Bazıları, Peck gibi, onları duvarlara çarpıyor, bazıları öne ve arkaya doğru eğip büyüyor, bazıları da kapılara sıkıştırıyor. Dansçılar kendi pabuçlarının kurdelelerini ve lastik bantlarını kendileri dikiyor. Pembe veya beyaz olmayan ayakkabı giymeyi gerektiren roller için Tim Foster, Şehir Bale'sinin ayakkabılarına tiyatronun en üst katındaki "Ayakkabı Spreyleme ve Fabulon Odası"nda sprey sıkıyor ve onları boyuyor. Bir zamanlar New York Şehir Balesi'nde dans eden, daha sonra kostüm bölümünde çalışmaya başlayan Foster, "Hayal edebileceğiniz her rengin tarifi içeren bir kitabım var, siz sadece renkleri karıştırıyorsunuz ve ayakkabıya uyguluyorsunuz ve boya eşit olarak dağılıp kuruyor." diyor. Foster, onları "Fındıkkıran"daki Çay rolü için, parlak ve yanıp sönen sarı rengine dönüştürecek bir miktar deri boyasının, pembe saten pabuçlar üzerine nasıl sıvanacağını kısa bir süre önce gösterdi ve ilave etti, "Gayet güzel sonuçlanıyor." THE NEW YORK TIMES