Çiftler en mutlu anlarında ne yapıyor

Canlı organizasyon ressamlığı, dikkat çekici bir şekilde yükselişe geçti. Evlenen çiftler en mutlu anlarını tuvale dökmek istiyor.

Canlı organizasyon ressamlığı, dikkat çekici bir şekilde yükselişe geçti. Evlenen çiftler en mutlu anlarını tuvale dökmek istiyor.

Brynn ve Ralph Carosella'nın düğünü, kilisedeki geleneksel törenden şaşaalı kokteyle kadar saniye saniye kameraya kaydedildi. Düğünde iki profesyonel fotoğrafçı ve iki kameraman vardı. Davetlilerin dörtte biri düğünü fotoğraf makineleri ya da iPhone'larıyla kaydetmişti. Fotoğraflar ertesi gün Facebook'ta yayınlandı. Tüm bunlara karşın, ya da sırf bu yüzden, New Yorklu çiftin en sevdikleri düğün resmi, şaşırtıcı derecede demode: Jessica Weiss isimli canlı organizasyon ressamı tarafından yapılmış, 60'a 90 santim boyutlarında akrilik bir tablo. Canlı organizasyon ressamlığı, dikkat çekici bir şekilde yükselişe geçti.

MUTLU EVLİLİĞİN YOLLARI

Son yıllarda kendilerini "organizasyon ressamı" olarak tanıtmaya başlayan ressamlar, önemli olayları resmetmek için bin ila 5 bin dolar arasında bir ücret alıyor. Weiss, "Facebook'ta iki çift ayakkabı arasında kararsız kalan ve bütün arkadaşlarından oy vermelerini isteyen ya da yüzü yemeğe bulanmış çocuğunu veya arabasına başka bir arabanın çarptığını gösteren birilerini görebilirsiniz. Düğün fotoğraflarınızın bunlarla aynı sayfada görünmesini istemezsiniz değil mi?" diyor. Los Angeles'ta onlarca film setinin ve posterinin tasarımına katkıda bulunan kara kalem ressam Agnes Csiszar Russo beş yıl önce, eserlerine hayran olan birinin düğününde resim yapmasını istemesinin ardından organizasyonlarda resim yapmaya başladı. Russo, "Tablolarımda gıdığı çıkmış insanlar göremezsiniz. Herkese birkaç kilo verdiririm" diyor. Resmini yaptığı kişilerin duygularını da kontrol edebiliyor. "Resimlerimdeki herkes mutludur" diyor. Russo, düğüne gelmeden önce aile hakkında ön araştırma yaptığını söylüyor. Yapılan g izli konuşmalarda, düğün sahibi aile, hangi akraba ve dostların resimde yer alması gerektiği konusunda onu bilgilendiriyor. Russo gibi bazı ressamlar, organizasyon sonrası tuvallerini evlerine götürüyor, haftalarca ya da aylarca üzerlerinde çalışıyorlar. Temmuz'da kocasının 40'ıncı yaş günü partisi için Russo'yla anlaşan Cindy Myers, resmin tamamlanmış haline daha yeni kavuştu. Myers, "Hepimiz öneml i anlarımızın mümkün olduğunca kaydedilmesini isteriz. Ama benim için bu bambaşka bir şey. Bunu, aile olarak ömür boyu saklayacağız" diyor. Manhattanl ı ressam Anne Watkins, 1980'lerde arkadaşlarının düğünlerinde resim yapmaya başlamış; tabloları düğün hediyesi olarak masaya bırakırmış. Şimdiyse yaptığı resimler ve duygulara hitap eden bir dizi suluboya eser için 7 bin dolar ve üzeri para istiyor. Düğünlerde genelde "gerçekten muhteşem görüntüler ortaya çıkaran" gelinlik provasıyla başlıyor. Watkins için her bir resim, kişiyi belli bir ana ve bir duyguya götürmeyi amaçlıyor. Watkins, "Yapt ığım tüm detaylarını gözler önüne serilmemesi nedeniyle yeterince soyut sayılabilir. Yani insanlar resme bakıp geçemiyor. Anıları ortaya çıkaran şey, duygularla kurulan bağ" diyor. Kameralar yalan söylemez ama ressamlar doğaları gereği güzelleştirmekte serbesttir. Canlı organizasyon ressamlığına ilgi duyulmasının nedenlerinden biri de, ressamların olayı hikâyeleştirebilme yeteneği. Seattle'da yaşayan ressam Sam Day, davete katılmayan kişileri resme dahil etmediğini ama o an orada olmayan evcil hayvanları ve seyrelen saçları dikkate alıyor. "Yoktan var etmem ama biraz saç ekleyebilirim" diyor. THE NEW YORK TIMES