Azmiyle hayata tutundu idealine koşuyor

Lise son sınıf öğrencisiyken geçirdiği beyin kanaması sonucu hayatından ümit kesilen ve konuşma, yürüme gibi yetilerini kaybeden Özgür Baştaş, azmiyle beyin kanamasını yendi, idealine koşuyor.

Lise son sınıf  öğrencisiyken geçirdiği beyin kanaması sonucu hayatından ümit kesilen ve konuşma,  yürüme gibi yetilerini kaybeden Özgür Baştaş, azmiyle beyin kanamasını yendi,  idealine koşuyor.

Hayat hikayesini anlatan Baştaş, 17 yaşındayken geçirdiği beyin kanamasının ardından normal bir yaşama dönmek için 8 yıldır sürdürdüğü  mücadelesini hiç bırakmadığını söyledi. Beyin kanamasının ardından götürüldüğü hastanede doktorların,  "Kurtulması mümkün değil, ameliyata gerek yok" denildiğini, ailesinin ısrarları  sonucu ameliyata alındığını kaydeden Baştaş, ameliyatta sonra 17 gün yoğun  bakımda, 1 ay da hastanede yattığını belirtti. Baştaş, 3,5 ay boyunca solunum cihazına bağlı yaşadığını, konuşamadığını,  derdini anlatamadığını ve yürüyemediğini ifade ederek, "Ameliyattan 6 ay sonra  ayakta durmayı, bir yıl sonra da arka arkaya adım atmayı başarabildim" diye  konuştu. Şu anda da bastonla yürüyebildiğini belirten Baştaş, sürekli yaşadığı  denge problemi nedeniyle tek başına sokağa çıkamadığını söyledi. Özgür Baştaş, "Bu anlamda çok güvensizim, çünkü benim denge sorunum  sürekli var. Şöyle anlatayım; çok yüksek bir dağın tepesinden sallanıyorsunuz,  gözleriniz kapalı, aynı zamanda da dağda deprem oluyor. Bu ara ara gelip giden  bir şey değil, 8 yıldır böyle yaşıyorum. Sadece titremelerimi kontrol altına  almayı öğrendim" şeklinde konuştu. Kanama geçirdiği yerin beynin görme merkezine çok yakın bulunması  nedeniyle görmeyle ilgili de çeşitli sorunlar yaşadığını kaydeden Baştaş, şaşılık  ve kayma sorunları nedeniyle iki kez ameliyat geçirdiğini ifade ederek, "Hala  çoğunlukla çift görüyorum. Aslında ben alt yazı bile okuyamıyordum ama artık  kitap okuyabiliyorum" dedi. İki yıl önce İngiliz Dili ve Edebiyatı Bölümü'nü kazandığını belirten  Baştaş, annesi Asiye Baştaş'ın her gün kendisini okula götürdüğünü, dersleri  bitene kadar beklediğini, sonra birlikte eve döndüklerini anlattı. Rahatsızlığı nedeniyle derslerde kalem tutamadığı için not alamadığını,  arkadaşlarının tuttuğu ders notlarından her gün fotokopi çektirdiğini belirten  Baştaş, sınavı kazanarak Erasmus programıyla üçüncü sınıfı Almanya'da okumaya hak  kazandığını bildirdi. Özgür Baştaş, şunları söyledi: "17 yaşındayken geçirdiğim beyin kanaması sonucu hayatım bir anda  tamamen alt üst oldu. 8 yıllık tedavi sonucunda şu anda pek çok işimi kendi  yapabiliyorum ama tek başıma yürüyemiyorum. Bilgisayar kullanabiliyorum ama  koordinasyon sorunum var. İçimden gelen titremeler nedeniyle ellerimi çok sabit  tutamıyorum, uzun süre yazı yazamıyorum, çok yoruluyorum. Tek başıma sokağa  çıkamıyorum. Türkiye şartlarında buna cesaret edemiyorum. Denge problemim var.  Beyin kanaması geçirdiğimde hayalim üniversiteye gitmekti. O hayalimi  gerçekleştirdim. Okulumun Erasmus programı ile üçüncü sınıfı Almanya'da  okuyacağım. 1 Eylül'de orada olacağım. Annem bir ay kadar benimle kalacak,  sonrasında tek başıma kalacağım. Annem hep yanımda, kardeşim ve babam her zaman  bana destek oluyor ama onlar hayatımın sonuna kadar benimle olamazlar. O nedenle  yalnız yaşamayı ve başımın çaresine bakmayı öğrenmem gerekiyor. Almanya'ya gitmek  de benim için çok önemli bir fırsat olacak." Almanya'da bir yurtta kalacağını, orada kendisi için bir engelli dairesi  hazırlandığını, fizik tedavisine orada da devam edileceğini anlatan Baştaş,  yalnız yaşama konusunda kendisine çok güvendiğini söyledi. Yaşadıklarını 2009 yılında piyasaya çıkan ve babasının kendisini 8  dakikada hastaneye yetiştirmesine ithafen "8 dakika" adını verdiği kitabında  topladığını aktaran Baştaş, şöyle devam etti: "Damdan düşenin halinden damdan düşen anlar. Ben gökdelenin tepesinden  düştüm. Kitabım piyasaya çıktıktan sonra benim durumumda çocuğu olan pek çok aile  beni aradı. Elimden geldiğince onlara moral ve destek olmaya çalıştım. Şu anda  konuşabiliyorum, ayakta durabiliyorum, derdimi anlatabiliyorum ama nefes  alamadığım, yemek yiyemediğim, su içemediğim, hiç ayağa kalkamadığım,  konuşamadığım dönemler de oldu. Elimi kaldırıp 'Şunu istiyorum' bile diyemediğim  zamanları yaşadım." A.A