Yalnızım doktorum yalnız!

Yalnızlık bazen insana iyi gelse de sürekli olunca bağışıklık sistemini etkiliyor, fiziksel rahatsızlıklara neden oluyor. Çaresi, kalabalık sofralar.

Yalnızlığın insan psikolojisi üzerindeki olumsuz etkileri bilinen bir gerçek. Ancak yalnız yaşamanın vücuttaki fiziksel rahatsızlıkları da tetiklediğini biliyor musunuz? Ötekinin Varlığı, Bağışıklık Sistemini Güçlendiriyor Üsküdar Üniversitesi Öğretim Üyesi Yrd. Doç. Dr. Barış Önen Ünsalver: "İnsanlar sosyal varlıklar­dır, yalnız yaşayamazlar. Ötekine ihtiyaç daha bebekken başlar. Be­bek anneye muhtaç olur. Anne onu yedirir, ona dokunur, onu öper. Bu etkileşim içinde bebeğin sinir sistemi ve bağışıklık sistemi gelişir. Bu tarz etkileşimler vücutta bazı kimyasalların üretilmesini sağlar. Mese­la huzursuzken anne onu yatıştırırsa stres hormonları düşer. Kortizol gibi hormonların düşmesi de gelişi­mi teşvik eder. Eğer kortizol miktarı yüksek olursa bağışıklık sistemin­de bir yetersizlik olur ve kişi enfek­siyon hastalıklarına açık hale gelir. Bu da demek oluyor ki, insan doğu­mundan itibaren ötekinin varlığıy­la sinir sistemini, bağışıklık sistemi­ni ve tüm beden sistemini geliştir­miş olur. Hayat boyu etrafımızdaki insanların bizimle ilgili verdiği tep­kiler, yaptığı eleştiriler ve bizi neşe­lendirmeleri anlık duygulan orta­ya çıkarır. Mutlu veya mutsuz olu­ruz. Bu tarz duygu halleri de kor­tizol ve adrenalin gibi hormonları azaltır ya da artırır. Kronik stres al­tındaki kişilerde kortizol çok yük­sek düzeydedir. Zaman içinde kişi­nin etrafında bu stresle baş edebil­mesi "için bir yardımcı yoksa yalnızsa o zaman kişide birtakım beden­sel rahatsızlıklar ortaya çıkar. Çün­kü beden, düşmanla karşı karşıyaymış gibi çalışmaya başlar. Bu da kan dolaşımının hızlanmasına, kan ba­sıncının yükselmesine ve buna bağlı olarak damar sertliğine ve kalp has­talıklarına sebep olur. Hayat böyle ötekilerle etkileşimle devam eder­ken sinir hücrelerimiz şekillenir. Bir kişi ne kadar çok insanlarla temas halinde olur, sohbet ederse beyni o kadar uyarılmış olur. İleri yaşlar­da yalnız kalan insanlarda beyin bi­raz daha esnekliğini kaybeder. Bir de kişiyi uyaracak yeterli mu­habbet ve sokağa çıkış yoksa birile­ri bu yaşlı kişiyle temasta bulunmu­yorsa o zaman sinir sistemi uyarıların azalmasına bağlı olarak bir bakı­ma beyin paslanmış olur. Bu da Alz­heimer hastalığına zemin hazırlar. Yalnız kalan kişide uyarılma azaldı­ğı için stresin artmasına ve bağışık­lık sisteminin zayıflamasına sebep olur. Bütün bunlar zincir gibi birbi­riyle bağlantılıdır. Yalnızlık, stresle başa çıkmayı engellediğinden salgı­lanan kortizol ve adrenalin hormo­nunun yüksek olmasını ve tansiyo­nun düzenlenmesini engeller. Bu da sürekli devam ederse yüksek tansi­yona sebep olur." ZAMAN

---