Tembel hayvanın verimliliği

Tembel hayvanın kendisi, yalnızca tembel hayvan postunda yaşayabilen bir güve türü ve tembel hayvanın tüyleri arasında yetişen özel bir alg türü.

Üç parmaklı tembel hayvan, bir hayvandan çok yürüyen bir ekosistem gibi. Bu ekosistem üç parçadan oluşuyor: Tembel hayvanın kendisi, yalnızca tembel hayvan postunda yaşayabilen bir güve türü ve tembel hayvanın tüyleri arasında yetişen özel bir alg türü. Tembel hayvanın tüylerini taradığınızda yüzlerce güvenin uçuştuğunu görebilirsiniz. Bu üç unsurun etkileşimi Winconsin Üniversitesi'nden N. Pauli ve M. Zachariah Peery'nin liderlik ettiği bir biyolog ekibi tarafından araştırılıyor. Orta ve Güney Afrika'da yaşayan tembel hayvanların davranışlarındaki 35 yıllık gizem üzerine kafa yorarak ilk adımı attılar. Neredeyse her hafta, tembel hayvanlar dışkılamak için ağaçlarından inerler. Bir çukur kazar, pisliğin üzerini yapraklarla örter ve eğer şansları varsa tekrar yukarı tırmanırlar. Tembel hayvanlar yerdeyken korunaksızdırlar, ormandaki jaguarlar ve kakao ağacı çiftliklerindeki çakallar için ideal bir av olurlar. Tembel hayvanlar neden bu riski alır? 1978'de bu soruya dikkat çeken ilk araştırmacılar, tembel hayvanların ağaçları gübrelemek istediklerini öne sürdü. Bu sırada, tembel hayvanın postuna yeşilimsi bir renk veren alglerin de kamuflaj sağladığı tahmin ediliyordu. Wisconsin araştırmacıları çok daha farklı bir sonuca ulaştı. Öncelikle tembel hayvanların neden her hafta bu tehlikeli tırmanışı yaptıklarını araştırmaya başladılar. Bunun ağacın yararına olamayacağı sonucuna ulaştılar. Çünkü tembel hayvanın dışkısı ağacın beslenmesinde herhangi bir değişikliğe yol açmıyordu. Bu tırmanışı, ekosistemin çok önemli bir parçası olan pyralid güvesi için yaptıkları sonucuna varıldı. Böylelikle tembel hayvanın postundaki güveler yumurtlama şansı elde ediyorlar. Güvelerin tırtılları kaprofajdırlar, yani dışkı yiyerek beslenirler. Tembel hayvanın dışkılarında gelişir ve yumurtadan çıkar; sonra da, bir tembel hayvan bulmak için ağaca çıkarlar. Postun içinde yaşayıp yaşamlarını sürdürürler. Öldükten sonra, vücutları post üzerindeki bakteri ve mantarlar tarafından ayrıştırılır. Bu çürümenin metabolik ürünleri; özellikle de nitrojen, tembel hayvanın gövdesinde yaşayan özel algler için yiyecek kaynağıdır. Araştırmacı lar, tembel hayvanların postları üzerindeki algleri yediklerini varsayıyorlar ve bunun bütün ekosistemin amacı olduğunu düşünüyorlar. Yapraklar besin yönünden fakir bir kaynaktır. Onlara bağlı yaşayan goril gibi hayvanların geniş bağırsaklara sahip olmaları gerekir. İnce dallar arasında tırmanan tembel hayvanların büyük bağırsakları yoktur. Çok yavaş hareket ederler çünkü kalorileri sayılıdır ve metabolizmalarını yavaşlatmaya çalışırlar. Güve istilası ne kadar fazla olursa, üç parmaklı tembel hayvanın taşıdığı nitrojen ve alg sayısı da o kadar fazla olur. Tembel hayvanın karnında yapılan incelemede alg yedikleri tespit edilmiştir. Dışkılarını ağaçta yapan iki parmaklı tembel hayvanlar da, az sayıda da olsa güve barındırırlar. Yine de, tembel hayvan-güve-alg mutualizminde risksiz olarak fayda sağladıkları görülüyor. Dr. Pauli, Dr. Peery ile birlikte tembel hayvan projelerine 2009 yılında Kosta Rika'daki bir kakao ağacı tarlasında başladıklarını belirtti. Amaçları ise, tembel hayvanların asıl yaşadıkları ormanlar yok edildiğindeki kolonileşmelerini gözlemlemekti. Bazen genetik mühendisleri insanların kendi besinini fotosentez ile üretebilmesi için, insan derisine klorofil yerleştirme hayalleri kuruyor. Bu fikir muhtemelen milyonlarca yıl önce tembel hayvanların aklına gelmiş olmalı. THE NEW YORK TIMES

---