Bu günün hasta adamları

“Acı acıyla iyileşir, aşk ise daha büyük bir aşkla...” Hz. Mevlana

Acı da, aşk da yürek içindir.
Yürek güzelse, sağlıklıysa her türlü zorluğa katlanmasını da, mutluluğu yaşamasını da iyi becerir.   
Bir insan başka bir insana ya da canlıya nasıl zarar verebilir?  
Ya da kendi canına neden kıyar?
Ruh sağlığı yerinde olan bir insan kendi bedenine ya da başka bir canlıya asla zarar veremez!
***
Avrupa ve Amerika bir zamanlar Osmanlı’yı hasta adam olarak görüyordu.
Bu gün gerçek hasta adamları kim acaba? diye bir soru geliyor aklıma...
Her defasında lafla terörü lanetleyen, kınayan batılı neden silah yapar ve satar ki?
Bu ne tür bir ihtiyaçtır?
Kim kimi ne için öldürebilir?

Daha doğar doğmaz acıkan, annesinin memesini arayan bir bebek ruhen de açtır aslında.
Yumuşak ve şefkatli bir annenin onunla konuşmasını, onu okşamasını ve ilgisini bekler. Ruh her zaman özünü arar.
İnsan yaratanın sevgisi ile yoğurulmuştur ve özünden uzaklaştıkça huzursuz olur, bunalımlara girer.
İlgisiz ve sevgisiz büyüyen çocukların yetişkinlikleri sorunlu olur.
Bunları bilmek için mutlaka psikolog olmamıza gerek yok.
Ancak iş pratiğe geldiğinde çoğumuz nedense farklı davranırız...
İlk selamı o versin! O havali bir insan! bizim onlardan neyimiz eksik!...
Gibi cümleler, önyargılar hayatımıza o kadar çok girmiş ki.
Herkes kendisi o kadar mükemmel ve hatasız ki, bu sebepten başkalarının hata ve kusurlarını görmek çok kolay.
Siyaset yapıp devlet adamlarının açıklarını bulmak...
Daha ömründe bir tek kitap bile okumamış insanlar nasıl siyaset yapabilir?
Bunları düşününce sadece batıyı suçlamak çok da doğru olmaz...
Okumuyoruz! Yeteri kadar kitap, gazete, dergi okumuyoruz!
***
Bu gün ülkemizde ve dünyamızdaki yaşanan bütün sorunlar zaten egoizmden, bireyselliğin hat safhaya gelmesinden ve ruhların özünden uzaklaşmasından kaynaklanmaktadır.  
Hiç bir zaman aklımdan çıkmayan hatta beynime yerleşen su cümleyi yine tekrar etmeden geçemeyeceğim; Dünyayı sevgi kurtaracak!
Evet, dünyayı sevgi kurtaracak ama özünden uzak, bilgisiz, çalışmasız, emeksiz sevgi değil!...